Vrij bezoek

De Sint-Laurentiuskerk was jarenlang een eenzaam overblijfsel van Wilmarsdonk. Vandaag is het een prachtig gerestaureerde kerktoren die symbool staat voor de verdwenen polderdorpen. Het is ook de basis voor een nieuw kunstproject van Bas Princen. Het is een bijzonder zicht: de kerktoren is omgeven door containers. Door de unieke ligging op een operationele terminal is de installatie maar op uitzonderlijke momenten te bezichtigen.

De site is eenvoudig toegankelijk, enkel om de toren te bezoeken, moet je de trap nemen. Gelieve de site enkel via de aangegeven route te betreden. Je kan parkeren op de openbare weg.

Open: 10 tot 16 uur

Onder de kerktoren

Net als Lillo, Oorderen en Oosterweel moest Wilmarsdonk in de jaren 1960 plaatsmaken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. In 1966 werden de laatste resten van het dorp gesloopt. De vijftiende-eeuwse gotische toren van de Sint-Laurentiuskerk is het enige overblijfsel van het polderdorp. Net als bij het kerkje van Oosterweel was er een praktische reden om de toren van Wilmarsdonk te bewaren. Landmeters gebruikten hem als referentiepunt voor hun opmetingen. De kerktoren bevindt zich vandaag tussen de containers van het bedrijf Trans Continental Logistics, tussen het Churchilldok en het Zesde Havendok. Omdat de toren zich op operationeel haventerrein bevindt, is hij enkel op specifieke momenten te bezichtigen.

Restauratie

In 2023 kreeg de toren een broodnodige restauratie. De vegetatie die in de voegen wortelde, werd verwijderd en de gaten in de muur werden gedicht. Het houten gebinte en de dakkap zijn vernieuwd en het houten ornament onder het kruis kreeg een nieuw laagje bladgoud. De stenen vloer werd ook hersteld. De gelijkvloerse verdieping is nu transparant en open.  Voor vogels zijn nestkasten geïnstalleerd en er is een vleermuizenschuif.

‘Wilmarsdonk Transfers’

Aan de restauratie werd de integratie van een kunstwerk gekoppeld. Het werk van Bas Princen, ‘Wilmardonk Transfers’ moet de symbolische waarde van de toren benadrukken. Rond de toren kwam een verdiepte binnentuin, waardoor het bouwwerk opnieuw op zijn oorspronkelijk niveau staat. In de tuin werden veertien foto’s aangebracht, levensgrote details van de kerktoren voor de restauratie die nu verdwenen of verborgen zijn. Zo toont een van de foto’s de namen die in de kerkmuur gekrast waren, sommige honderd jaar geleden. Dankzij de renovatie van de toren en het kunstproject errond blijft de geschiedenis van de plek verder leven.