Eredienst: 8 uur

Vrij bezoek

Een gids vertelt over de geschiedenis van de kerk en het kloosterleven van de karmelietessen.

Open: 10 tot 16.30 uur

De komst van de karmelietessen

In 1612 arriveerde Anna van Sint-Bartholomeus in Antwerpen. Ze was een naaste medewerkster en vertrouwelinge van Teresia van Avila. Samen met drie medezusters vestigde ze zich in een huis in de Sint-Jacobsparochie. Daarmee legde ze de basis voor de gemeenschap van de ongeschoeide karmelietessen in de stad. Die zusters leven volgens de spirituele visie van Teresia Van Avila waarin stilte, gebed en afstand van de wereld centraal staan.

Bouw van het klooster

Drie jaar later, in 1615, kochten de inmiddels zeven zusters een grond met enkele huizen en een boomgaard aan de Rosier. Daar bouwden ze een slotklooster, afgesloten van de buitenwereld. De aartshertogen Albrecht en Isabella legden de eerste steen van het complex. Het vorstenpaar trok religieuze gemeenschappen aan en ondersteunde hen als onderdeel van hun strijd tegen de Reformatie  . Hun portretten hangen nog altijd in de kerk.

De huidige kloostergebouwen dateren hoofdzakelijk uit de zeventiende eeuw. De bouw van de kerk begon in 1636 en was in drie jaar voltooid. Op het hoogkoor rechts vormt een groot luik de afscheiding tussen de gebedsruimte van de karmelietessen en de kerk. Tijdens openbare diensten wordt dat luik geopend zodat de communiteit  de diensten goed kan volgen. Oorspronkelijk was de gebedsruimte afgeschermd met een ijzeren traliewerk, maar dat werd in de jaren 1970 verwijderd.

Een korte onderbreking

In 1783 moesten de zusters het klooster verlaten, nadat keizer Jozef II de contemplatieve orden  had afgeschaft. Het klooster werd omgevormd tot kazerne en de kerk deed dienst als hooimagazijn. Tijdens de Franse overheersing werd de volledige inboedel van het pand openbaar verkocht. Pas in 1801 konden de karmelietessen voorgoed terugkeren. Ze leven er volgens de hervormingen van Teresia van Avila. De kerk is nog altijd in gebruik voor de eredienst.