Rondleiding

De voormalige stadsmagazijnen worden gerestaureerd en opnieuw ingericht als kantoor. Wil je weten wat de restauratiewerken inhouden? Volg dan zeker een rondleiding op de site.

Open: tussen 12 en 17 uur start elk half uur een rondleiding voor vijftien deelnemers, enkel na inschrijving

Voormalige stadsmagazijnen

De site van de voormalige stadsmagazijnen bevond zich aanvankelijk in een eerder landelijke zone buiten de stadsvesten. De stad was toen nog veel kleiner. De site bestond uit een aantal weidegronden die ook gebruikt werden als bleekweiden. Stoffen werden er uitgelegd om te drogen. Dat verklaart de naam van de straat: Leguit.

Pas bij de tweede stadsuitbreiding van Antwerpen rond 1250 komt de omgeving van de Leguit binnen de stadsmuren te liggen. In de zestiende eeuw werd er een halle met overdekte gaanderijen gebouwd. Na de sloop daarvan in 1820 volgde de bouw van de stadsmagazijnen.

Het beschermde monument is ontworpen door architect Pieter Dens. De site is bijzonder goed bewaard gebleven en is bovendien uniek, door de aanwezigheid van zowel open als gesloten pakhuisdelen.

Industriële havenstad

De negentiende- en twintigste-eeuwse pakhuizen zijn een essentieel deel van de geschiedenis van industriële havensteden zoals Antwerpen. Pakhuizen in een stad tonen het handelskarakter van de stad aan. Ze werden gebruikt om de gigantische hoeveelheden goederen in op te slaan die via de haven en het spoor werden geïmporteerd en geëxporteerd. De opslaggebouwen werden zowel door handelaren, fabrikanten als de stad zelf gebouwd en gebruikt.

De stad en de haven kenden veel uitbreidingen en infrastructuurwerken. Die lieten toe om alsmaar meer pakhuizen te bouwen om de groeiende import en export te faciliteren.

Pakhuis voor de ‘Ingenieur van de Stad’

De pakhuizen kwamen vooral voor in pakhuiswijken, zoals bijvoorbeeld bij de Zuiderdokken. De Stadsmagazijnen in het Schipperskwartier zijn een uitzondering. Een verklaring voor de ligging van de Stadsmagazijnen in die wijk is dat de pakhuizen werden gebruikt door onder andere de ‘Ingenieur van de Stad’. Die gebruikte ze vermoedelijk voor de opslag van allerlei werkgerei en mogelijk zelfs voor specifieke bouwmaterialen of bouwonderdelen. Er waren verschillende opslagmogelijkheden: open pakhuizen met zolders, een gesloten pakhuis en een magazijn voor lood, koper en ijzerwaren. Daarnaast was er in het complex een schrijnwerkersatelier. Het was dan ook logisch dat zo’n pakhuiscomplex in dienst van de stad zo centraal mogelijk gelegen was en in de directe omgeving van de arbeiders.

auteur: Katrien Dewil