Ooit konden de Antwerpse dokwerkers er ‘s winters terecht voor een warme kom soep of een deugddoend kopje koffie. Bijna 2 eeuwen later is de vroegere gaarkeuken op het Eilandje nog steeds een plaats waar warmte en gezelligheid centraal staan.

Kom langs voor een woordje uitleg over het gebouw en de cateraar die de locatie uitbaat.

Geniet van een verfrissend drankje!

Open: 11 tot 18 uur

Dokwerkers in de 19de eeuw

Tot de tweede helft van de 19de eeuw at de dokwerker zijn schafmaaltijd in openlucht. De oprichting van gaarkeukens was een van de maatregelen om het lot van havenarbeiders te verbeteren. In 1853 bood de ‘Maatschappij tot uitdeling van economische soep’ arbeiders aan het Bonapartedok soep en kannen thee aan. In 1862 konden dokwerkers ook schuilen in de kelders van het Oostershuis. Omdat er nog steeds weinig comfort was, richtte men op verschillende locaties meer aangepaste gebouwen in.

Schuilplaats voor Werklieden

De Schuilplaats voor Werklieden, nu LaRiva, dateert uit 1908. De oprichting was een initiatief van het liberale stadsbestuur. De instelling moest een tegenhanger vormen voor het katholieke Werkmanswelzijn aan de overkant van de Londenstraat. Er was een gaarkeuken, wasplaats, stortbaden en een gelegenheid voor het drogen van werkkledij.

Het vrijstaande gebouw in een hybride art-nouveaustijl is een ontwerp van architecten Jan van Asperen en Alexis Van Mechelen. Links en rechts van de inkom waren de droogplaats en wasplaats ingericht. Aan de andere kant van de grote zaal lag de keuken. De verbruikszaal was ingericht met vaste tafels en stoelen. Levensbeschouwelijke spreuken op de muren zoals ‘Denkende arbeiders drinken niet’ en ‘Drinkende arbeiders denken niet’ moesten de werklieden aanzetten tot goed gedrag en zeden. Op de bovenverdieping waren 3 kamers, vermoedelijk de woning van de conciërge of uitbater. De kelder bestond uit een bierkelder, 2 voorraadkelders en de stookplaats met bijhorende kolenkelder.

Nieuwe invulling

Door het verplaatsen van de havenactiviteiten naar het noorden raakte de instelling na de Tweede Wereldoorlog in onbruik. Het pand werd nog een tijdlang verhuurd aan de Belgische transportarbeidersbond, maar stond daarna jarenlang leeg. In 2000 wekte het gebouw de interesse van enkele ondernemers die het volledig renoveerden. Ze brachten de verdwenen mozaïekvloer terug en herstelden de beschadigde bloemvormen in het plafond. De toevoeging van een mezzanine in de grote hal maakte de zaal geschikt voor haar nieuwe horecafunctie/eventlocatie.