Elke Vlaming verliest gemiddeld één gezond levensjaar door milieuvervuiling, vooral door fijn stof. Bomen en planten kunnen dat filteren en de luchtkwaliteit verbeteren. Omdat ze een grotere bladmassa hebben doen oude bomen dat beter dan jonge en doordat ze wintergroen zijn doen naaldbomen dat beter dan loofbomen. In de stad, waar de concentratie aan fijn stof het hoogst is kunnen bomen die met 60 procent laten dalen.
Duurzaamheidsdoelstellingen
Hoek Rubenslei en Van Eycklei, 2018 Antwerpen
Lunet van Herentals
Het stadspark is in de 19de eeuw aangelegd op de lunet van Herentals. Deze brilschans was in 1818-19 gebouwd ter versterking van de 16de-eeuwse omwalling. Wanneer deze Spaanse omwalling en de lunet hun militaire functie verloren besliste het stadsbestuur om hier een stadspark aan te leggen. Eduard Friedrich Keilig maakte het ontwerp in 1867.
Landschapspark
Voor de aanleg van zijn landschapspark gebruikte Keilig de bestaande structuur van de lunet als basis. De binnenruimte van het fort vulde hij op waardoor een zacht glooiend reliëf ontstond. De vijver realiseerde hij door de strakke oevers van de gracht een golvend profiel te geven. Rechte lanen vormde Keilig om tot kronkelige paden. De bestaande beplanting liet hij selectief rooien en aanvullen met een rijke variatie aan bomen en struiken. Kunstmatige rotspartijen en een hangbrug moesten de belevingswaarde nog verhogen.
Hoewel nog herkenbaar als 19de-eeuws landschapspark heeft de plek in de loop der jaren heel wat veranderingen ondergaan. De waterbevoorrading van de vijver raakte volledig verstoord. De randen van het park vielen ten prooi aan de toenemende mobiliteit. Een intensiever parkgebruik in combinatie met een te beperkt structureel groenonderhoud gaven het park een verloederde indruk.
Herwaarderingsplan
De stad en het district willen het stadspark in ere herstellen. De conceptnota van het herwaarderingsplan is in 2021 goedgekeurd. Dit geeft de krijtlijnen weer voor de herwaardering van het park. Ingrepen houden rekening met het historisch karakter van het park, met de hedendaagse noden van de parkbezoekers en met de klimatologische uitdagen.
De groenstructuur zal volgens de landschappelijke stijl worden hersteld en versterkt. Bijzondere aandacht gaat uit naar de vijver, een belangrijk element voor de belevingswaarde van het park. Die is momenteel afhankelijk van grondwater en regenwater en staat regelmatig droog. Het is de bedoeling de waterproblematiek op een structurele manier aan te pakken. Zo is het verplicht om opgepompt water bij bouwwerken in een straal van 750 meter rond de Stadsparkvijver terug te geven aan de ondergrond. Ook zal het water van de bemaling van de ondergrondse parking in Den Bell op het Francis Wellesplein via een ondergrondse leiding naar de vijver in het stadspark worden geleid.
De huidige klimaatfunctie van het park wordt met nieuwe ingrepen en het toekomstig beheer in grote mate versterkt. Als het groene hart van de stad zal het een belangrijke en meervoudige rol spelen in de verkoeling, de zuurstofproductie, als plek voor hemelwaterinfiltratie en als leefomgeving van een diverse fauna en flora.
Stadspark
Duurzaamheidsdoelstellingen
Elke Vlaming verliest gemiddeld één gezond levensjaar door milieuvervuiling, vooral door fijn stof. Bomen en planten kunnen dat filteren en de luchtkwaliteit verbeteren. Omdat ze een grotere bladmassa hebben doen oude bomen dat beter dan jonge en doordat ze wintergroen zijn doen naaldbomen dat beter dan loofbomen. In de stad, waar de concentratie aan fijn stof het hoogst is kunnen bomen die met 60 procent laten dalen.
Landschapspark
Voor de aanleg van zijn landschapspark gebruikte Keilig de bestaande structuur van de lunet als basis. De binnenruimte van het fort vulde hij op waardoor een zacht glooiend reliëf ontstond. De vijver realiseerde hij door de strakke oevers van de gracht een golvend profiel te geven. Rechte lanen vormde Keilig om tot kronkelige paden. De bestaande beplanting liet hij selectief rooien en aanvullen met een rijke variatie aan bomen en struiken. Kunstmatige rotspartijen en een hangbrug moesten de belevingswaarde nog verhogen.
Hoewel nog herkenbaar als 19de-eeuws landschapspark heeft de plek in de loop der jaren heel wat veranderingen ondergaan. De waterbevoorrading van de vijver raakte volledig verstoord. De randen van het park vielen ten prooi aan de toenemende mobiliteit. Een intensiever parkgebruik in combinatie met een te beperkt structureel groenonderhoud gaven het park een verloederde indruk.
Herwaarderingsplan
De stad en het district willen het stadspark in ere herstellen. De conceptnota van het herwaarderingsplan is in 2021 goedgekeurd. Dit geeft de krijtlijnen weer voor de herwaardering van het park. Ingrepen houden rekening met het historisch karakter van het park, met de hedendaagse noden van de parkbezoekers en met de klimatologische uitdagen.
De groenstructuur zal volgens de landschappelijke stijl worden hersteld en versterkt. Bijzondere aandacht gaat uit naar de vijver, een belangrijk element voor de belevingswaarde van het park. Die is momenteel afhankelijk van grondwater en regenwater en staat regelmatig droog. Het is de bedoeling de waterproblematiek op een structurele manier aan te pakken. Zo is het verplicht om opgepompt water bij bouwwerken in een straal van 750 meter rond de Stadsparkvijver terug te geven aan de ondergrond. Ook zal het water van de bemaling van de ondergrondse parking in Den Bell op het Francis Wellesplein via een ondergrondse leiding naar de vijver in het stadspark worden geleid.
De huidige klimaatfunctie van het park wordt met nieuwe ingrepen en het toekomstig beheer in grote mate versterkt. Als het groene hart van de stad zal het een belangrijke en meervoudige rol spelen in de verkoeling, de zuurstofproductie, als plek voor hemelwaterinfiltratie en als leefomgeving van een diverse fauna en flora.
Lunet van Herentals
Het stadspark is in de 19de eeuw aangelegd op de lunet van Herentals. Deze brilschans was in 1818-19 gebouwd ter versterking van de 16de-eeuwse omwalling. Wanneer deze Spaanse omwalling en de lunet hun militaire functie verloren besliste het stadsbestuur om hier een stadspark aan te leggen. Eduard Friedrich Keilig maakte het ontwerp in 1867.
Hoek Rubenslei en Van Eycklei, 2018 Antwerpen
Stadspark
