Duurzaamheidsdoelstellingen
Jezuïetenpensionaat
Vanaf 1662 waren de jezuïeten eigenaar van het pand. Zij richtten het in als pensionaat voor collegeleerlingen en lieten een kapel bouwen. Zij bleven er tot de afschaffing van de orde in 1773. Het pand kwam daarna eerst in het bezit van Corneille Joseph Osy en vervolgens van weduwe Van der Borcht. Zij liet in 1802 laatclassicistische wijzigingen aanbrengen aan de zijde van de Sint-Jacobsmarkt.
Apostolinnenklooster
In 1902 kochten de zusters apostolinnen het eigendom. Zij gaven het complex zijn huidig uitzicht. Ze lieten het tussen 1902 en 1935 aanpassen door architect Louis De Vooght. De werken startten met interieuraanpassingen aan de laatclassicistische voorbouw. Tegelijkertijd lieten de zusters de neotraditionele kloostervleugel aan de oostzijde van de binnenplaats bouwen en de 16de-eeuwse noordvleugel restaureren. In 1907 lieten de zusters de neogotische kapel bouwen en drie jaar later de schoolvleugel aan de westzijde van de binnenplaats.
De apostolinnen waren een onderwijzende congregatie. Ze streefden ernaar om de kansen van meisjes uit minder gegoede gezinnen via onderwijs te vergroten. Aan de Sint-Jacobsmarkt was er een pensionaat voor 50 tot 60 meisjes, voornamelijk uit schippersfamilies. Bij aanvang van de school was het onderwijs van de zusters niet erkend. Om financiële middelen te genereren wasten de zusters de misgewaden van de Antwerpse kerken.
De Grote Robijn
In 1998 verlieten de laatste zusters het complex. Zij gaven de gebouwen over aan vier organisaties. De schoolvleugel werd in gebruik genomen door basisschool ‘De Kleine Jacob’. In de gebouwen aan de Sint-Jacobsmarkt kwamen ‘De Loodsen’ en ‘Arktos’, die zich inzetten voor kwetsbare jongeren. Het klooster werd in erfpacht gegeven aan Emmaüs vzw, met verschillende voorzieningen in gezondheidszorg en welzijn in de provincie Antwerpen. Op de site organiseert Jeugdzorg Emmaüs, actief in de bijzondere jeugdzorg, verschillende initiatieven.
Verbindende restauratie
Tussen 2014 en 2017 lieten ze de gebouwen door architectenbureau Van Hecke & Suls restaureren tot een rustige en warme thuisomgeving voor kwetsbare jongeren. De neogotische kapel kreeg een tussenvloer. Op elk niveau is een leefruimte met keuken ingericht. Op het gelijkvloers kreeg de preekstoel een bijzondere plek. De glas-in-loodramen in het koor werden volledig gerestaureerd, maar de glasramen aan de zijkanten werden vervangen door helder glas voor extra lichtinval. De gevels werden gerestaureerd en het schrijnwerk bleef behouden. De zolder is ingericht als vergaderruimte. In de noordvleugel met de Van Straelentoren zijn ontvangstruimten en kantoren ondergebracht.
De Kleine Jacob, De Loodsen en Jeugdzorg Emmaüs delen het binnengebied. Ze gaven architect Steven Schenck de opdracht om een plan uit te werken voor dit plein, zodat een maximale verbinding tussen gebruikers en bezoekers alle kansen krijgt. De monumentale zwevende bank van 55 meter lang is een essentieel element in dit ontwerp. Het bronzen beeld van Philip Aguirre y Otegui vormt het sluitstuk.
Het begon met de Van Straelentoren
Aan de Korte Sint-Annastraat ligt vandaag De Grote Robijn, maar in de 16de eeuw stond je voor de Van Straelentoren. De bouw startte vermoedelijk tussen 1539 en 1548. Oud-burgemeester François van de Dilft liet de toren oprichten, gevolgd door een woonhuis aan de Sint-Jacobsmarkt. Rond 1560 kreeg het laatgotische complex een modernisering in renaissancestijl. Vijf jaar later verwierf buitenburgemeester Antoon Van Straelen de prestigieuze patriciërswoning en gaf er zijn naam aan. Zijn verblijf was van korte duur want twee jaar later werd hij in Vilvoorde onthoofd en zijn goederen werden verbeurdverklaard.
De Grote Robijn
Korte Sint-Annastraat 4, 2000 Antwerpen
Duurzaamheidsdoelstellingen
Jezuïetenpensionaat
Vanaf 1662 waren de jezuïeten eigenaar van het pand. Zij richtten het in als pensionaat voor collegeleerlingen en lieten een kapel bouwen. Zij bleven er tot de afschaffing van de orde in 1773. Het pand kwam daarna eerst in het bezit van Corneille Joseph Osy en vervolgens van weduwe Van der Borcht. Zij liet in 1802 laatclassicistische wijzigingen aanbrengen aan de zijde van de Sint-Jacobsmarkt.
Apostolinnenklooster
In 1902 kochten de zusters apostolinnen het eigendom. Zij gaven het complex zijn huidig uitzicht. Ze lieten het tussen 1902 en 1935 aanpassen door architect Louis De Vooght. De werken startten met interieuraanpassingen aan de laatclassicistische voorbouw. Tegelijkertijd lieten de zusters de neotraditionele kloostervleugel aan de oostzijde van de binnenplaats bouwen en de 16de-eeuwse noordvleugel restaureren. In 1907 lieten de zusters de neogotische kapel bouwen en drie jaar later de schoolvleugel aan de westzijde van de binnenplaats.
De apostolinnen waren een onderwijzende congregatie. Ze streefden ernaar om de kansen van meisjes uit minder gegoede gezinnen via onderwijs te vergroten. Aan de Sint-Jacobsmarkt was er een pensionaat voor 50 tot 60 meisjes, voornamelijk uit schippersfamilies. Bij aanvang van de school was het onderwijs van de zusters niet erkend. Om financiële middelen te genereren wasten de zusters de misgewaden van de Antwerpse kerken.
De Grote Robijn
In 1998 verlieten de laatste zusters het complex. Zij gaven de gebouwen over aan vier organisaties. De schoolvleugel werd in gebruik genomen door basisschool ‘De Kleine Jacob’. In de gebouwen aan de Sint-Jacobsmarkt kwamen ‘De Loodsen’ en ‘Arktos’, die zich inzetten voor kwetsbare jongeren. Het klooster werd in erfpacht gegeven aan Emmaüs vzw, met verschillende voorzieningen in gezondheidszorg en welzijn in de provincie Antwerpen. Op de site organiseert Jeugdzorg Emmaüs, actief in de bijzondere jeugdzorg, verschillende initiatieven.
Verbindende restauratie
Tussen 2014 en 2017 lieten ze de gebouwen door architectenbureau Van Hecke & Suls restaureren tot een rustige en warme thuisomgeving voor kwetsbare jongeren. De neogotische kapel kreeg een tussenvloer. Op elk niveau is een leefruimte met keuken ingericht. Op het gelijkvloers kreeg de preekstoel een bijzondere plek. De glas-in-loodramen in het koor werden volledig gerestaureerd, maar de glasramen aan de zijkanten werden vervangen door helder glas voor extra lichtinval. De gevels werden gerestaureerd en het schrijnwerk bleef behouden. De zolder is ingericht als vergaderruimte. In de noordvleugel met de Van Straelentoren zijn ontvangstruimten en kantoren ondergebracht.
De Kleine Jacob, De Loodsen en Jeugdzorg Emmaüs delen het binnengebied. Ze gaven architect Steven Schenck de opdracht om een plan uit te werken voor dit plein, zodat een maximale verbinding tussen gebruikers en bezoekers alle kansen krijgt. De monumentale zwevende bank van 55 meter lang is een essentieel element in dit ontwerp. Het bronzen beeld van Philip Aguirre y Otegui vormt het sluitstuk.
Het begon met de Van Straelentoren
Aan de Korte Sint-Annastraat ligt vandaag De Grote Robijn, maar in de 16de eeuw stond je voor de Van Straelentoren. De bouw startte vermoedelijk tussen 1539 en 1548. Oud-burgemeester François van de Dilft liet de toren oprichten, gevolgd door een woonhuis aan de Sint-Jacobsmarkt. Rond 1560 kreeg het laatgotische complex een modernisering in renaissancestijl. Vijf jaar later verwierf buitenburgemeester Antoon Van Straelen de prestigieuze patriciërswoning en gaf er zijn naam aan. Zijn verblijf was van korte duur want twee jaar later werd hij in Vilvoorde onthoofd en zijn goederen werden verbeurdverklaard.
Korte Sint-Annastraat 4, 2000 Antwerpen
De Grote Robijn
