Al eens gekantklost?

Probeer het tijdens Open Monumentendag op een kussen. Of ben je vooral benieuwd naar wat kantklossen is? Ervaren kantklossers zijn aan het werk en tonen hoe ze kleine kunstwerkjes maken met draad en klos. Wil je graag meer weten? De gids beantwoordt je vragen of je kan het zelf nalezen op de infoborden.

Open: 13.00 tot 16.00 uur

Slow architecture - de gevel van de Sint-Carolus Borromeuskerk

Met Slow Architecture nodigt Natacha Van de Peer je uit om te vertragen, goed te kijken en je te laten onderdompelen in de schoonheid van architectuur. Intrigerende details komen tot leven.

Start: 15.00 en 16.00 uur

Duur: 45 minuten

Carolus Borromeus

In 1615, in volle contrareformatie , startten de jezuïeten  met de bouw van deze barokke kerk. 7 jaar later was ze al voltooid. De kerk werd toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, maar kreeg in 1622 al een nieuwe beschermer. Ze werd vernoemd naar Ignatius van Loyola 1491-1556, de pas heiligverklaarde stichter van de jezuïetenorde. Haar huidige benaming kreeg de kerk in 1773 met de afschaffing van de jezuïetenorde en de omvorming tot parochiekerk. De Heiligverklaarde Carolus Borromeus (1538-1584) was aartsbisschop van Milaan en een belangrijk kerkhervormer.

Heropbouw

In 1718 werd het gebouw getroffen door een hevige brand, het gevolg van een blikseminslag. De plafondschilderingen van Pieter Paul Rubens gingen verloren, net zoals de marmeren decoraties in het schip en de zijbeuken. De herstellingen onder leiding van Jan Pieter van Baurscheidt de Oude zijn veel soberder dan de oorspronkelijke decoratie. Enkel de apsis van het hoofdaltaar en de Onze-Lieve-Vrouwkapel getuigen nog van het oorspronkelijk concept.

Kantkamer

Boven de sacristie aan de kant van de gaanderijen is een kantmuseum met een belangrijke collectie van 17de en 18de-eeuwse kant in Antwerpen. Ze reflecteert de plaatselijke productie en geeft een beeld van de stijlevolutie die deze doormaakte.

Kant is een aloud ambachtelijk product. Waar en wanneer het exact is ontstaan is niet duidelijk. Op het einde van de 15de eeuw duikt kant gelijktijdig op in Noord-Italië en in onze streken. Vanaf het begin is er sprake van 2 soorten kant. De kloskant wordt gemaakt op een kantkussen met draad en een reeks klosjes. De naaldkant komt voort uit borduurwerk en wordt gemaakt met naald en draad. Vanaf het midden van de 16de eeuw tot halverwege de 18de eeuw speelde Antwerpen een belangrijke rol in de productie en distributie van dit luxeproduct.

Vrouwelijk kantje

Bijzonder is de rol van vrouwen in de kantindustrie. Kant werd vervaardigd door vrouwen. Kloosters, begijnhoven en weeshuizen waren, zeker in de 17de eeuw, belangrijke productiecentra. Maar ook de kanthandel gebeurde door vrouwen. 2 dochters van Plantin bijvoorbeeld leidden midden 16de eeuw een kant- en linnenhandel met afnemers in Parijs, die onder andere aan het Franse hof leverden. In het Museum Plantin-Moretus bevindt zich ook een van de oudste archieven ter wereld over de kanthandel.

In de 19de eeuw zorgde de machinale kantproductie voor zware concurrentie. Toch leeft de kanttraditie tot vandaag voort. De beheersing van de klassieke kanttechnieken vormt nog steeds de basis. De combinatie met nieuwe materialen en uitdrukkingsvormen maakt een oneindig aantal moderne toepassingen mogelijk.