Ontdek het verhaal achter de productie van suiker en krijg een rondleiding in de fabriek van deze erkende streekproducent. Voor elke bezoeker is er een zoete verrassing.

De weg naar Europa

Suikerriet komt oorspronkelijk uit Papoea-Nieuw-Guinea. Het verspreidde zich van daar naar China en India, waar het suikerriet voor het eerst werd geraffineerd. Het sap uit de stengels werd gekookt en ingedikt waardoor een zoete, vaste stof ontstond die lang bewaarde. Via de Arabische wereld kwam suiker naar Europa, waar het als ‘zeldzame specerij’ bij de adel op tafel kwam. Tot dan was honing de enige zoetstof die in enige hoeveelheid voorkwam. Ook gedroogde vruchten en gepureerde groenten werden gebruikt om gerechten een zoetere smaak te geven.

Suiker in Antwerpen

Vanaf de 14de eeuw werd rietsuiker via de bloeiende haven van Brugge ingevoerd in de Nederlanden. Antwerpen nam het voortouw in de 15de eeuw. De ruwe rietsuiker werd eerst gezuiverd in een van de talrijke ‘suickerbakkerijen’ die zich in de omgeving van de Suikerrui vestigden. De suiker werd daarna gesmolten en in een kegelvormige pot gegoten. In de top was een gaatje waarlangs de stroop naar buiten liep terwijl de suiker uitkristalliseerde.

Tegen 1550 groeide Antwerpen uit tot het belangrijkste suikerverwerkingscentrum ter wereld. De stad bleef dat tot ver in de 17de eeuw, maar verloor die positie omdat suikerriet enkel nog via de haven van Oostende kon worden aangevoerd. Olivier de Serres ontdekte al in 1575 dat je suiker ook uit bieten kon halen, maar het duurde tot de 19de eeuw tot die techniek doorbrak. Tegelijkertijd herstelde ook de invoer van suikerriet. Daardoor telde Antwerpen aan het einde van de 19de eeuw opnieuw een 40-tal suikerraffinaderijen en werd het terug een wereldcentrum voor suiker.

Suikerfabriek Ghys 

Een van de nieuwe suikerfabrieken in de stad was die van de gebroeders Ghys uit 1832. In 1912 bouwde het bedrijf een nieuwe raffinaderij in Merksem aan de Kempische Vaart, het huidige Albertkanaal. Een bominslag in 1945 vernielde een groot deel van de gebouwen. Enkel het bakstenen gebouw en de schoorsteen bleven overeind. 

Candico

De naam Candico ontstond in 1935 toen de firma Ghys en drie andere kandijfabrieken een samenwerkend vennootschap oprichtten. In 1969 werd Candico een dochteronderneming van De Tiense suikerraffinaderij. Tijdens de 20ste eeuw kende de suikerindustrie een sterke schaalvergroting. De Tiense suikerraffinaderij bleef als enige suikerfabriek over in Vlaanderen.

Candico is vandaag de grootste kandijproducent ter wereld. De productie gebeurt nog steeds volgens hetzelfde recept als in de 16de eeuw, alleen is het basisproduct tegenwoordig suikerbiet. Een suikeroplossing wordt bij hoge temperaturen ingekookt, waardoor ze karamelliseert en zo haar kleur en smaak krijgt. Wanneer de oplossing traag afkoelt ontstaan grote, onregelmatige kristallen, de kandijsuiker. De resterende siroop wordt opnieuw gekookt en gecentrifugeerd, waarbij cassonadesuiker ontstaat. De resterende kandijsiroop kristalliseert niet meer. Sinds 2005 is de kandijsuiker van Candico erkend als streekproduct. Het label garandeert dat de productie op ambachtelijke wijze gebeurt, in eigen streek, op basis van een traditioneel recept.