Ahornenlaan 31, 2610 Wilrijk
Den Brandt
In 1923 plande Tony Deckers een vastgoedproject in de Della Faillewijk. In het bouwblok tussen de Dennen-, Vijver-, Ahornen-, Sorben- en Della Faillelaan wou hij een villapark met countryclub bouwen. De landhuizen zouden naar ontwerp van Jos Ritzen rond een gemeenschappelijke binnentuin gebouwd worden met clubgebouw, tennisveld, serre en pergola. Het project werd slechts gedeeltelijk gerealiseerd.
In 1926 startte de bouw van een reeks van vijf villa’s, het tennishuisje, de serre en de pergola. Drie van deze villa’s zijn bewaard. Na deze eerste realisaties viel het project stil en uiteindelijk werden de resterende percelen afzonderlijk verkocht en bebouwd. In 1937 werd tennisclub
‘Den Brandt’ opgericht. Zij huurde van Tonny Deckers de door hem aangelegde tennisterreinen. Tot de bouw van het clubhuis werd de serre gebruikt als bar. Het opende in 1939.
Het clubhuis werd gebouwd in opdracht van Tonny Deckers, de eigenaar van de terreinen. Het verving waarschijnlijk het oorspronkelijke tennishuisje. Het modernistische ontwerp is van Karel van Riel en Maurice Jansens. De constructie in gewapend beton is bekleed met rode baksteen. In de kelders bevinden zich de kleedkamers. De begane grond omvat de vestibule met trappenhuis, de ontvangsthal, de office, de keuken met bijkeuken en de gelagzaal die uitgeeft op het terras. Op de bovenverdieping bevinden zich de bridge- en leeszaal, het secretariaat en twee slaapkamers voor de conciërge. Ze zijn via een spiltrap verbonden met de bijkeuken.
Tijdens de bezetting werden de terreinen door de Duitsers opgeëist en daarna was het een wagenpark voor zware voortuigen van het Belgisch leger. Vanaf 1949 begon het herstel van de terreinen. In 1951 beschikte de club over twaalf banen. Vandaag zijn dat er negen, met nog een miniterrein en een petanquebaan. Ook vandaag bestaat de club nog uit een tennisschool en een bridgevereniging.
Open Monumentendag
zet sport in de kijker.
Lees meer over tennis
De eerste tennisverenigingen in ons land werden opgericht door Engelsen in de jaren 1880. Het was een van de weinige sporten waarin ook vrouwen actief waren. Ook in Antwerpen werd in de jaren 1880 al getennist, maar de beginjaren zijn slecht gedocumenteerd. Pas wanneer de Antwerp Tennis Club in 1894 nauw gaat samenwerken met Antwerp Football Club zijn er tastbare sporen van de vereniging die voordien al bestond. Ook binnen andere voetbal- en atletiekverenigingen ontstaan stilaan tennisafdelingen. Bij de stichting van Beerschot Athletic Club werd er ten behoeve van het tennis een terrein in cementtegels aangelegd en in 1901 beschikte de club al over een viertal terreinen. Ook binnen de Société Royale d’Harmonie werd in 1901 een tennisploeg opgericht en twee jaar later de Cercle de Lawn-Tennis d’Anvers. In 1905 ontstond de Cercle Laetitia en voor de oorlog ook de Cercle de Tennis de Schootenhof. Van al deze tennisclubs was Beerschot A.C. de belangrijkste.
Bij de mannen was tennis al sinds 1896 een olympische sport, het vrouwentennis en het gemengd dubbel tennis pas vier jaar later. In 1924 werd het geschrapt en het staat pas sinds 1988 terug geprogrammeerd. Op de terreinen van Beerschot A.C. werden de tenniswedstrijden van de Olympische Spelen van 1920 gehouden. Er waren daarvoor speciaal nieuwe courts aangelegd. De publieke belangstelling voor het tennis was gering. Op de Spelen trad de latere tennisgrootheid de Franse Suzanne Lenglen (1899 - 1934) aan. Zij behaalde goud in het vrouwen enkelspel en in het gemengd dubbelspel. Op het vrouwen dubbelspel behaalde ze brons. Tussen 1919 en 1926 domineerde zij het amateurtennis. In het stadion van Roland Garros is een tennisbaan naar haar vernoemd en ook de beker waarvoor de vrouwen strijden tijdens het toernooi draagt haar naam.
Den Brandt
Ahornenlaan 31, 2610 Wilrijk
Open Monumentendag
zet sport in de kijker.
Lees meer over tennis
In 1923 plande Tony Deckers een vastgoedproject in de Della Faillewijk. In het bouwblok tussen de Dennen-, Vijver-, Ahornen-, Sorben- en Della Faillelaan wou hij een villapark met countryclub bouwen. De landhuizen zouden naar ontwerp van Jos Ritzen rond een gemeenschappelijke binnentuin gebouwd worden met clubgebouw, tennisveld, serre en pergola. Het project werd slechts gedeeltelijk gerealiseerd.
In 1926 startte de bouw van een reeks van vijf villa’s, het tennishuisje, de serre en de pergola. Drie van deze villa’s zijn bewaard. Na deze eerste realisaties viel het project stil en uiteindelijk werden de resterende percelen afzonderlijk verkocht en bebouwd. In 1937 werd tennisclub
‘Den Brandt’ opgericht. Zij huurde van Tonny Deckers de door hem aangelegde tennisterreinen. Tot de bouw van het clubhuis werd de serre gebruikt als bar. Het opende in 1939.
Het clubhuis werd gebouwd in opdracht van Tonny Deckers, de eigenaar van de terreinen. Het verving waarschijnlijk het oorspronkelijke tennishuisje. Het modernistische ontwerp is van Karel van Riel en Maurice Jansens. De constructie in gewapend beton is bekleed met rode baksteen. In de kelders bevinden zich de kleedkamers. De begane grond omvat de vestibule met trappenhuis, de ontvangsthal, de office, de keuken met bijkeuken en de gelagzaal die uitgeeft op het terras. Op de bovenverdieping bevinden zich de bridge- en leeszaal, het secretariaat en twee slaapkamers voor de conciërge. Ze zijn via een spiltrap verbonden met de bijkeuken.
Tijdens de bezetting werden de terreinen door de Duitsers opgeëist en daarna was het een wagenpark voor zware voortuigen van het Belgisch leger. Vanaf 1949 begon het herstel van de terreinen. In 1951 beschikte de club over twaalf banen. Vandaag zijn dat er negen, met nog een miniterrein en een petanquebaan. Ook vandaag bestaat de club nog uit een tennisschool en een bridgevereniging.
De eerste tennisverenigingen in ons land werden opgericht door Engelsen in de jaren 1880. Het was een van de weinige sporten waarin ook vrouwen actief waren. Ook in Antwerpen werd in de jaren 1880 al getennist, maar de beginjaren zijn slecht gedocumenteerd. Pas wanneer de Antwerp Tennis Club in 1894 nauw gaat samenwerken met Antwerp Football Club zijn er tastbare sporen van de vereniging die voordien al bestond. Ook binnen andere voetbal- en atletiekverenigingen ontstaan stilaan tennisafdelingen. Bij de stichting van Beerschot Athletic Club werd er ten behoeve van het tennis een terrein in cementtegels aangelegd en in 1901 beschikte de club al over een viertal terreinen. Ook binnen de Société Royale d’Harmonie werd in 1901 een tennisploeg opgericht en twee jaar later de Cercle de Lawn-Tennis d’Anvers. In 1905 ontstond de Cercle Laetitia en voor de oorlog ook de Cercle de Tennis de Schootenhof. Van al deze tennisclubs was Beerschot A.C. de belangrijkste.
Bij de mannen was tennis al sinds 1896 een olympische sport, het vrouwentennis en het gemengd dubbel tennis pas vier jaar later. In 1924 werd het geschrapt en het staat pas sinds 1988 terug geprogrammeerd. Op de terreinen van Beerschot A.C. werden de tenniswedstrijden van de Olympische Spelen van 1920 gehouden. Er waren daarvoor speciaal nieuwe courts aangelegd. De publieke belangstelling voor het tennis was gering. Op de Spelen trad de latere tennisgrootheid de Franse Suzanne Lenglen (1899 - 1934) aan. Zij behaalde goud in het vrouwen enkelspel en in het gemengd dubbelspel. Op het vrouwen dubbelspel behaalde ze brons. Tussen 1919 en 1926 domineerde zij het amateurtennis. In het stadion van Roland Garros is een tennisbaan naar haar vernoemd en ook de beker waarvoor de vrouwen strijden tijdens het toernooi draagt haar naam.