  Grote Kauwenberg 2, 2000 Antwerpen

In de jaren 1980 tekende architect Jef Fuyen voor de universitaire faculteiten Sint-Ignatius een nieuwbouwproject dat in drie fases gerealiseerd zou worden. In 1982 werd een complex met burelen en klaslokalen aangevraagd en gerealiseerd in de Grote Kauwenberg. De twee latere fases, het oprichten van een appartementsgebouw op de hoek van de Grote Kauwenberg en de Vekestraat en het oprichten van een sportzaal met aanhorigheden, werden nooit gerealiseerd. In de plaats kwam in 1991 een project van Paul Meekels.

Hij kreeg de opdracht voor de bouw van een multifunctionele agora met cafetaria aan de Grote Kauwenberg. Meekels kon de opdrachtgever overtuigen om het programma uit te breiden met sportpleinen, sociale dienst, vergaderlokalen, klaslokalen en burelen voor professoren. Kenmerkend is zoals in het andere werk van Meekels het zichtbaar laten van constructieve elementen en gebruikte materialen. 

Sport heeft een lange geschiedenis aan de Handelsschool Sint-Ignatius. Aan het begin van de twintigste eeuw ontstond er een voetbalploeg die speelde in rood-groene truitjes. In 1909 groeide die uit tot een echte club die zich vooral met voetbal bezighield, maar waar ook aan atletiek werd gedaan. Jaarlijks organiseerde de Sint-Ignatius Sport Club een voetbaltoernooi, de schaal Kolsteren. De ploeg nam ook deel aan de competitie om de Kardinaalsbeker voor patronaten. Daarnaast organiseerden ze ook een aantal jaren atletiekmeetings.

 Sportinfo

 Rondleiding op 13/09/2020

Wanneer sport als ontspanning na de Tweede Wereldoorlog bij alle bevolkingslagen doordringt, zagen overheden het als hun taak om sport te institutionaliseren en werd gestart met de bouw van voor iedereen toegankelijke sportinfrastructuur. Vanaf de jaren 1960 werden overal in Vlaanderen sporthallen en zwembaden gebouwd. In Antwerpen werden tussen 1956 en 1977 tien sporthallen opgericht, allemaal met de techniek van gelamelleerde en gelijmde spanten. Ze zijn gemaakt volgens het systeem van de ‘glulams’ waarbij fijne houten lagen aan elkaar gekleefd worden met harsen of lijm. Hierdoor ontstaat een sterk, quasi homogeen materiaal. Het procedé werd voor het eerst toegepast in 1900 door de Zwitser Otto Hetzer en werd voorgesteld op de wereldtentoonstelling van Brussel in 1910. 

Met de gelamelleerde en gelijmde spanten
werd het mogelijk grote afstanden en hoogtes te overspannen. Daarom werden ze ook het vaak toegepast in grote ruimtes zoals sporthallen. In België is de vervaardiging van houten spanten volgens de glulam-methode verbonden met de Kortrijkse Kunstwerkstede Gebroeders 
De Coene . Zij stelden in de jaren 1950 het productieproces op punt. Na de wereld-tentoonstelling van 1958 kende het gebruik een groot succes. 

De sporthal aan het Arenaplein in Deurne was de eerste in Antwerpen waarvoor gebruik werd gemaakt van De Coene-spanten.  Ze werden gebruikt voor het overdekken van de binnenkoer van een voormalig fort. Ook de Expohal in Deurne  heeft een houten spantenstructuur. Aanvankelijk opgericht als tentoonstellingspaviljoen op de wereldtentoonstelling van 1958 werd het twee jaar later heropgericht als sporthal. In 1965 werden met de bouw van sporthal De Bist in Wilrijk en sporthal All Inn aan de Schijnpoortweg voor het eerst volledig nieuwe sporthallen opgericht waarbij gebruik werd gemaakt van een houten spantenstructuur.