Begijnhof en
Sint-Catharinakerk
Eerste begijnen
De begijnenbeweging ontstond in de 12de eeuw. Het waren religieuze vrouwen die wel een gelofte van kuisheid en gehoorzaamheid aflegden, maar geen afstand deden van hun wereldlijke goederen. Aanvankelijk leefden ze verspreid over de stad, maar tijdens een bezoek in 1239 vroeg de bisschop van Kamerijk om gegroepeerd te leven. De Antwerpse poorter Geert van de Werve stelde hen daarvoor een grond ter beschikking in de omgeving van de huidige Begijnenstraat.
Sioen
Het begijnhof Sioen werd in 1246 gesticht. Rijke begijnen woonden in hun eigen huis, armere begijnen in een conventshuis . Het begijnhof werd geleid door een grootmeesteres, verkozen door de andere begijnen. Een momboor of voogd handelde de wereldlijke zaken af. Om in hun levensonderhoud te voorzien borduurden de begijnen, ze klosten kant of waren actief in de ziekenzorg en het onderwijs. Het begijnhof ontwikkelde zich tot een geheel van 75 kamers, een afdak en een kerk. In 1542 werd het complex op bevel van de magistraat met de grond gelijk gemaakt om te vermijden dat de aanvallende troepen van Maarten van Rossem zich er zouden verschansen.
De begijnen richtten vanaf 1544 een nieuw complex op binnen de stadsomwalling, tussen de Kipdorp- en de Rodepoort. Het gebied bestond tot dan uit raamhoven, blekerijen en boomgaarden. Op zijn hoogtepunt omvatte het begijnhof een tachtigtal huizen, drie conventen opgetrokken tussen 1650 en 1690 en woonden er 280 begijnen. Het bestond uit de combinatie van een pleinbegijnhof met achterhof, ziekenvertrek, kerk, voorhof en een straatbegijnhof ontsloten door een L-vormige steeg.
Start herbestemmingstraject Begijnhof
Op 1 maart 2020 nam AG Vespa het Antwerps begijnhof voor 65 jaar in erfpacht. Het begijnhof zal gerestaureerd worden en er komt een duurzaam woonproject met betaalbare huurwoningen.
Franse soldaten
Tijdens de Franse periode werd de kerk geconfisqueerd en verkocht. De begijnen verlieten de plek en Franse soldaten werden er ingekwartierd. Wanneer de begijnen in 1821 hun begijnhof terug in handen kregen, waren de helft van de woningen, het ziekenvertrek en de kerk afgebroken en de grond verkocht voor verkaveling. Van de kerk was enkel het hoogkoor bewaard. Het werd geïntegreerd in de nieuwe neogotische kerk die tussen 1827 en 1830 werd gebouwd. De resterende woningen dateerden grotendeels uit de tweede helft van de 17de eeuw. Een aantal woningen werd in het begin van de 20ste eeuw heropgebouwd. Het complex werd al verschillende keren, soms ingrijpend, gerestaureerd.
Laatste begijn
In 1925 namen alle begijnen hun intrek in het Oude Convent, waarna de woningen werden verhuurd aan behoeftige vrouwen en later aan gepensioneerde priesters, alleenstaande vrouwen en bejaarde koppels. In 1986 overleed het laatste begijntje. Het begijnhof is nu toe aan een nieuw hoofdstuk. AG Vespa nam het in 2020 in erfpacht om de site opnieuw in ere te herstellen en er een duurzaam woonproject te realiseren.
Rodestraat 39, 2000 Antwerpen
Bezoek met gids
Begijnhof en
Sint-Catharinakerk
Rodestraat 39, 2000 Antwerpen
Bezoek met gids
Start herbestemmingstraject Begijnhof
Op 1 maart 2020 nam AG Vespa het Antwerps begijnhof voor 65 jaar in erfpacht. Het begijnhof zal gerestaureerd worden en er komt een duurzaam woonproject met betaalbare huurwoningen.
Eerste begijnen
De begijnenbeweging ontstond in de 12de eeuw. Het waren religieuze vrouwen die wel een gelofte van kuisheid en gehoorzaamheid aflegden, maar geen afstand deden van hun wereldlijke goederen. Aanvankelijk leefden ze verspreid over de stad, maar tijdens een bezoek in 1239 vroeg de bisschop van Kamerijk om gegroepeerd te leven. De Antwerpse poorter Geert van de Werve stelde hen daarvoor een grond ter beschikking in de omgeving van de huidige Begijnenstraat.
Sioen
Het begijnhof Sioen werd in 1246 gesticht. Rijke begijnen woonden in hun eigen huis, armere begijnen in een conventshuis . Het begijnhof werd geleid door een grootmeesteres, verkozen door de andere begijnen. Een momboor of voogd handelde de wereldlijke zaken af. Om in hun levensonderhoud te voorzien borduurden de begijnen, ze klosten kant of waren actief in de ziekenzorg en het onderwijs. Het begijnhof ontwikkelde zich tot een geheel van 75 kamers, een afdak en een kerk. In 1542 werd het complex op bevel van de magistraat met de grond gelijk gemaakt om te vermijden dat de aanvallende troepen van Maarten van Rossem zich er zouden verschansen.
De begijnen richtten vanaf 1544 een nieuw complex op binnen de stadsomwalling, tussen de Kipdorp- en de Rodepoort. Het gebied bestond tot dan uit raamhoven, blekerijen en boomgaarden. Op zijn hoogtepunt omvatte het begijnhof een tachtigtal huizen, drie conventen opgetrokken tussen 1650 en 1690 en woonden er 280 begijnen. Het bestond uit de combinatie van een pleinbegijnhof met achterhof, ziekenvertrek, kerk, voorhof en een straatbegijnhof ontsloten door een L-vormige steeg.
Franse soldaten
Tijdens de Franse periode werd de kerk geconfisqueerd en verkocht. De begijnen verlieten de plek en Franse soldaten werden er ingekwartierd. Wanneer de begijnen in 1821 hun begijnhof terug in handen kregen, waren de helft van de woningen, het ziekenvertrek en de kerk afgebroken en de grond verkocht voor verkaveling. Van de kerk was enkel het hoogkoor bewaard. Het werd geïntegreerd in de nieuwe neogotische kerk die tussen 1827 en 1830 werd gebouwd. De resterende woningen dateerden grotendeels uit de tweede helft van de 17de eeuw. Een aantal woningen werd in het begin van de 20ste eeuw heropgebouwd. Het complex werd al verschillende keren, soms ingrijpend, gerestaureerd.
Laatste begijn
In 1925 namen alle begijnen hun intrek in het Oude Convent, waarna de woningen werden verhuurd aan behoeftige vrouwen en later aan gepensioneerde priesters, alleenstaande vrouwen en bejaarde koppels. In 1986 overleed het laatste begijntje. Het begijnhof is nu toe aan een nieuw hoofdstuk. AG Vespa nam het in 2020 in erfpacht om de site opnieuw in ere te herstellen en er een duurzaam woonproject te realiseren.